Technologia obróbki CNC

Tradycyjna obróbka metalu była prowadzona z wykorzystaniem maszyn, które miały sterowanie ręczne. Wprowadzanie odpowiednich ustawień odbywało się sukcesywnie, w miarę postępów prac i było wykonywane przez doświadczonego operatora, który korzystając z urządzeń pomiarowych, weryfikował osiągnięcie właściwego wymiaru i przechodził do kolejnej czynności, posługując się dźwigniami i pokrętłami, które przy pomocy zębatek i krzywek zmieniały położenie elementów roboczych oraz ustalały prędkości ich przemieszczania się. W przypadku maszyn przystosowanych do obróbki CNC zarówno proces przygotowania, jak i przebieg całej operacji obróbkowej jest zupełnie inny, ponieważ łączy się z użyciem technik cyfrowych. Przekonajmy się, na czym polega obróbka CNC i jak wygląda.

Zasada obróbki CNC

Obróbka CNC opiera się na wykorzystaniu dwóch elementów – cyfrowego modelu przedmiotu obrabianego oraz urządzenia sterowanego komputerowo, które na podstawie przygotowanego wcześniej programu realizuje poszczególne czynności aż do uzyskania efektu zgodnego z założonym. Bazą do stworzenia programu obróbki jest trójwymiarowy projekt utworzony w oprogramowaniu klasy CAD. Na jego podstawie program typu CAM odbiera poszczególne operacje obróbkowe, dostosowując je do rodzaju używanej maszyny oraz istniejących wymogów. Na tym etapie planowane są kolejne działania wraz z ustaleniem rodzaju narzędzia, jego trajektorii oraz prędkości, z jaką będzie się przemieszczać. Zbiór instrukcji jest optymalizowany oraz wprowadzany do pamięci urządzenia. Podczas obróbki komputer dobiera położenie elementów roboczych, odwzorowując przestrzeń trójwymiarową ze stworzonego projektu na świat rzeczywisty i pozycjonując głowicę z zamontowanym narzędziem przy użyciu czujników położenia oraz prędkości za pomocą precyzyjnych silników elektrycznych.

Jakie rodzaje obróbki są wykonywane na urządzeniach CNC?

Technologia CNC jest obecna we wszystkich urządzeniach przeznaczonych do obróbki skrawaniem – m.in. tokarkach, frezarkach i wiertarkach. Stosuje się ją w maszynach do obróbki plastycznej np. prasach krawędziowych oraz sprzęcie do obróbki termicznej, choćby przecinarkach plazmowych i laserach. Dzięki niej można osiągnąć nie tylko wysoką precyzję i zmniejszyć liczbę powstających błędów oraz strat materiałowych, ale także uzyskać dużą powtarzalność, jak również ograniczyć czas potrzebny na wprowadzanie ustawień i przezbrajanie maszyn.